Ήθελαν να ξυλεύσουν και τα ξερά και τα χλωρά στη Στροφυλιά

Ήθελαν να ξυλεύσουν και τα ξερά και τα χλωρά στη Στροφυλιά

This entry was posted on 23/02/2017 by Δασαρχείο, in Δασική Υπηρεσία,Υλοτομίες and tagged Δασαρχείο Πατρών, Δελτίο Τύπου - Ανακοίνωση, Εθνικό Πάρκο Στροφυλιάς, Λαθροϋλοτομίες, Στροφυλιά. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Απάντηση του Δασαρχείου Πατρών για την απαγόρευση καυσοξύλευσης

Δασαρχείο ΠατρώνΔελτίο Τύπου

Με αφορμή δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο, ότι το Δασαρχείο Πατρών απαγορεύει στους κατοίκους του Λάππα, του Μετοχίου και του Βουπρασίου να πάρουν, όπως δικαιούνται, από το δάσος της Στροφυλιάς όσα ξύλα έχουν πέσει στο έδαφος, εξ αιτίας των καιρικών συνθηκών, ο Δασάρχης, Σταύρος Βαρβατσούλης ενημερώνει:

Κατά τη διενέργεια αυτοψιών, από το Δασονομείο της Κ. Αχαΐας, διαπιστώθηκε ότι από 1-1-2017 έως 10-2-2017 άγνωστοι δράστες, κάτοικοι των Σαμαραιίκων, του Βουπρασίου, του Λάππα και του Μετοχίου έχουν προσημάνει, παράνομα -χαράσσοντας τα αρχικά των ονομάτων τους, βάφοντας και αποφλοιώνοντας- αδιακρίτως ξηρά, αλλά και χλωρά δένδρα χαλεπίου πεύκης, κουκουναριάς και δρυός, συνολικού όγκου άνω των 500χ.κ.μ.. Σκοπός των δραστών είναι να επιβάλουν την υλοτομία των συγκεκριμένων δένδρων, διεκδικώντας την έγκριση του Δασαρχείου, παράνομα και εκβιαστικά. Για το λόγο αυτό, το Δασονομείο της Κ. Αχαΐας έχει υποβάλει, από 13-2-2017, πρωτόκολλο μήνυσης κατ’ αγνώστων δραστών προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πατρών.

Για την προστασία, λοιπόν, του προστατευόμενου από διεθνείς συνθήκες και μοναδικού σε κάλλος δάσους της Στροφυλιάς, απαγορεύσαμε μέχρι τέλος Φεβρουαρίου την καυσοξύλευση, προκειμένου να συνταχθεί σχετικός πίνακας υλοτομίας έκτακτης κάρπωσης λόγω ανεμοριψιών, με τα δένδρα που πληρούν τις προϋποθέσεις για το σκοπό αυτό.

Οι αιτούντες δικαιούχοι ξυλείας πολίτες θα ενημερωθούν, άμεσα, για τους όρους υλοτομίας, που θα αρχίσει στα τέλη Μαρτίου.

---

.
Δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com | 23.02.2017

Ραδιενεργά τα μισά αγριογούρουνα του Βοημικού Δρυμού λόγω Τσερνόμπιλ

Ραδιενεργά τα μισά αγριογούρουνα του Βοημικού Δρυμού λόγω Τσερνόμπιλ

This entry was posted on 22/02/2017 by Δασαρχείο, in Άγρια ζωή,Θήρα and tagged Αγριόχοιρος, Αγριογούρουνο, Ραδιενέργεια, Τσερνομπίλ, Τσεχία. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Ένα ασυνήθιστο πρόβλημα αντιμετωπίζει φέτος τον χειμώνα η Τσεχία με το κρέας του αγριογούρουνου, που αποτελεί τοπική λιχουδιά: ορισμένα αγριογούρουνα είναι ραδιενεργά.

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα προέρχεται από την τροφή των ζώων αυτών. Ο κρύος χειμώνας με τις πολλές χιονοπτώσεις τα αναγκάζει να τρέφονται με ψευδοτρούφες (false truffles), ένα είδος μανιταριού που αναπτύσσεται υπογείως και αφθονεί στον Βοημικό Δρυμό, μια οροσειρά που μοιράζονται τρεις γειτονικές χώρες, η Τσεχία, η Αυστρία και η Γερμανία.

Τα μανιτάρια αυτά απορροφούν υψηλά επίπεδα του ραδιενεργού ισοτόπου Καίσιο 137. Πριν από τρεις δεκαετίες, με το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ, εκλύθηκε σημαντική ποσότητα Καισίου 137 που κατέληξε στα βουνά αυτά.

Πλέον, τα αγριογούρουνα τρώνε τα μανιτάρια και μέσω αυτών απορροφούν Καίσιο 137. Έτσι, το κρέας τους γίνεται ραδιενεργό, όπως είπε στο πρακτορείο Reuters ο Γίρι Ντράπαλ της κρατικής κτηνιατρικής υπηρεσίας. «Κατά κάποιο τρόπο, είναι εποχικό πρόβλημα», διευκρίνισε.

Ωστόσο, η εποχή αυτή μπορεί να κρατήσει πολύ. Ο χρόνος υποδιπλασιασμού του Καισίου 137 είναι 30 χρόνια: αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περάσουν 30 χρόνια για να μειωθούν στο μισό οι αρχικές τιμές του ισοτόπου. Τα αγριογούρουνα μπορεί να… λάμπουν για πολλά χρόνια ακόμη.

«Αναμένουμε ότι θα εντοπίζουμε (ραδιενεργή) τροφή για αρκετά χρόνια από σήμερα», πρόσθεσε ο Ντράπαλ.

Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στον εφοδιασμό της αγοράς με κρέας αγριογούρουνου που είναι πολύ δημοφιλές στην Τσεχία. Συχνά οι Τσέχοι το χρησιμοποιούν στο παραδοσιακό γκούλας που σερβίρεται σχεδόν σε όλα τα εστιατόρια. Και τα αγριογούρουνα που καταλήγουν στο πιάτο θα πρέπει να είναι ασφαλή για κατανάλωση. Κάθε θήραμα, όχι μόνο τα αγριογούρουνα, πρέπει να επιθεωρείται πριν καταναλωθεί και το ραδιενεργό κρέας απαγορεύεται, επισήμανε ο Ντράπαλ.

Από τα 614 ζώα που εξετάστηκαν στο διάστημα 2014-16 σχεδόν τα μισά (ποσοστό 47%) διαπιστώθηκε ότι ξεπερνούσαν τα όρια. Σύμφωνα με τον Ντράπαλ πάντως, ακόμη και το κρέας ραδιενεργών ζώων θα αποτελούσε κίνδυνο για την υγεία μόνο αν καταναλωνόταν σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Θα πρέπει δηλαδή να τρώει κανείς αγριογούρουνο πολλές φορές την εβδομάδα, για τουλάχιστον δύο μήνες, για να καταλήξει στο νοσοκομείο.

Newsroom Αθήνα 9.84 με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιπλέον 600.000 πάπιες θα θανατωθούν εξαιτίας της εξάπλωσης του ιού της γρίπης των πτηνών στη Γαλλία

Επιπλέον 600.000 πάπιες θα θανατωθούν εξαιτίας της εξάπλωσης του ιού της γρίπης των πτηνών στη Γαλλία

This entry was posted on 21/02/2017 by Δασαρχείο, in Άγρια ζωή,Επικαιρότητα and tagged Γρίπη των πτηνών, Γαλλία, Πάπιες. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Η Γαλλία θα θανατώσει 600.000 πάπιες επιπλέον στο πλαίσιο των προσπαθειών της να αποφύγει την εξάπλωση του στελέχους της γρίπης των πτηνών H5N8, όπως δήλωσε σήμερα ο υπουργός Γεωργίας της χώρας Στεφάν Λε Φολ.

Η θανάτωση θα πραγματοποιηθεί στην περιοχή της νοτιοδυτικής Γαλλίας Λαντ, όπου βρίσκονται οι περισσότεροι γάλλοι παραγωγοί φουά γκρα.

«Θανατώσαμε ήδη πολλές πάπιες στο ανατολικό τμήμα αυτής της περιοχής. Γνωρίζουμε ότι παραμένει μια περιοχή στην οποία θα πρέπει να αναλάβουμε δράση για να θανατώσουμε όλες τις πάπιες», δήλωσε ο υπουργός στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό France Bleu.

Η Γαλλία και η Ουγγαρία είναι οι δύο χώρες που επλήγησαν περισσότερο από τον εξαιρετικά μεταδοτικό ιό H5N8, ο οποίος το τελευταίο τρίμηνο εξαπλώνεται στην Ευρώπη καθώς και σε χώρες της Μέσης Ανατολής.

Τον Ιανουάριο η Γαλλία εφάρμοσε ένα πρόγραμμα μαζικής θανάτωσης σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει την εξάπλωση του ιού και πριν από ένα μήνα ανακοίνωσε ότι θα παγώσει την προληπτική θανάτωση μετά την επιβράδυνση του ρυθμού εξάπλωσης του ιού. Ωστόσο, ο αριθμός των αγροκτημάτων στα οποία εμφανίστηκαν κρούσματα συνέχισε να αυξάνεται.

Οι παραγωγοί φουά γκρα εκτιμούν ότι ο αριθμός των πτηνών που θανατώθηκαν εξαιτίας της γρίπης των πτηνών στη Γαλλία ξεπερνά τα 3,2 εκατομμύρια και προβλέπουν ότι θα αυξηθεί στα 3,4 καθώς η κυβέρνηση αύξησε τα μέτρα θανάτωσης.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι σημαντικότερες περιοχές χλωρίδας της βόρειας Ελλάδας

Οι σημαντικότερες περιοχές χλωρίδας της βόρειας Ελλάδας

This entry was posted on 19/02/2017 by Δασαρχείο, in Προστατευόμενες περιοχές,Χλωρίδα and tagged Alnus incanca, hot spots χλωρίδας, Άγιο Όρος, Όλυμπος, Απειλούμενα είδη, ΑγροΕΤΑΚ, Βόρας, Δρ Γεώργιος Φωτιάδης, ΕΛΓΟ "ΔΗΜΗΤΡΑ", Εθνικό Πάρκο Πρεσπών, Ενδημικά είδη χλωρίδας, Λίμνη Κερκίνη, Οροσειρά Ροδόπης, Παρθένο Δάσος Φρακτού. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

.

Δρ Γεώργιος Φωτιάδης, Δόκιμος Ερευνητής
Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών

Ο αριθμός τόσο των φυτικών ειδών όσο και των τύπων βλάστησης που απειλούνται με εξαφάνιση, ξεπερνά τους διαθέσιμους πόρους συντήρησης, με την κατάσταση, όπως φαίνεται να δυσχεραίνει. Αυτό το γεγονός προσδίδει ισχυρή αξία στον προσδιορισμό προτεραιοτήτων και αποτελεί τον άξονα του σχεδιασμού για την προστασία, διαχείριση και ανάδειξη τέτοιων περιοχών ενδιαφέροντος. Μία πολλά υποσχόμενη προσέγγιση αποτελεί ο εντοπισμός «hot spots», δηλαδή των «κόκκινων περιοχών», των πιο σημαντικών περιοχών για τη χλωρίδα και τη βλάστηση. Σε παγκόσμιο επίπεδο έχει υπολογιστεί ότι στο 2,3% της συνολικής επιφάνειας της ξηράς της γης διαβιούν πάνω από το 50% όλων των φυτικών ειδών της γης. Δηλαδή, η προστασία αυτών των εκτάσεων (των παγκοσμίως ονομαζόμενων hot spots) θα εξασφαλίσει την προστασία τουλάχιστον του 50% των φυτικών ειδών της γης. Η Ελλάδα είναι μια από τις σημαντικότερες περιοχές του κόσμου για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας καθώς σχεδόν όλη η έκτασή της ανήκει σε αυτό το 2,3% των hot spots. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στον Όλυμπο, απαντώνται πάνω από 1.800 είδη και υποείδη φυτών, στην Πρέσπα πάνω από 2.000 ενώ σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία είναι λιγότερα από 1.500.

Στο πλαίσιο του έργου «Εκπόνηση σχεδίων Ερευνητικών & Τεχνολογικών Αναπτυξιακών Έργων Καινοτομίας (ΑγροΕΤΑΚ)», που εκπονήθηκε από τον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, και πιο συγκεκριμένα στο υποέργο «Εντοπισμός και διαχειριστικές πρακτικές διατήρησης και ανάδειξης κόκκινων περιοχών «hot spots» χλωρίδας και βλάστησης στη βόρεια Ελλάδα», που εκπονήθηκε στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, δημιουργήθηκε χάρτης της Βόρειας Ελλάδας με τις σημαντικότερες περιοχές σε ό,τι αφορά τα πιο σημαντικά είδη φυτών και τύπων βλάστησης.

Από τα δεδομένα που συλλέχθηκαν, φαίνεται ότι οι σημαντικότερες περιοχές, από άποψη χλωρίδας και βλάστησης, είναι:

❀ Ο ορεινός όγκος του Ολύμπου και κυρίως τα δάση κωνοφόρων και τα αλπικά λιβάδια καθώς έχει από τα πιο σπάνια είδη φυτών στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, στον Όλυμπο υπάρχουν 23 τοπικά ενδημικά είδη φυτών, δηλαδή είδη που απαντώνται μόνο στον Όλυμπο και πουθενά αλλού στον κόσμο.

❀ Η περιοχή του Εθνικού Πάρκου Πρεσπών, και κυρίως οι ορεινές περιοχές στον Βαρνούντα και τα σπάνια, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δάση αρκεύθου. Στην περιοχή απαντώνται και πολλά είδη, των οποίων η εξάπλωση είναι κυρίως η κεντρική και βόρεια Ευρώπη, και η Πρέσπα αποτελεί το νοτιότερο όριο εξάπλωσής τους.

❀ Η περιοχή της Ροδόπης, και κυρίως το Παρθένο δάσος του Φρακτού καθώς και τα δάση σημύδας. Σημαντικά είναι και τα δάση ενός είδους σκλήθρου (το Alnus incana), που για την Ελλάδα είναι η μοναδική θέση εμφάνισής του, και είναι και το νοτιότερο όριο εξάπλωσής του. Η περιοχή φιλοξενεί και μεγάλο αριθμό σπάνιων ή ενδημικών ειδών, όπως είναι o κρίνος της Ροδόπης (Lilium rhodopeaum), ακόμα και εντομοφάγα φυτά (Drosera rotundifolia).

❀ Οι κορυφές του Άθωνα που φιλοξενούν πολλά σπάνια είδη, τα οποία εξαπλώνονται μόνο εκεί και πουθενά αλλού στον κόσμο (πάνω από 10 ενδημικά έχει το Άγιο Όρος), όπως η βιολέτα του Άθωνα (Viola athoa).

❀ Κορυφές αρκετών βουνών, που είναι σχετικά άγνωστα, όπως του Βούρινου (στην Κοζάνη), του Παγγαίου (στην Καβάλα), του Μενοίκιου (στη Δράμα), του Μπέλες (στις Σέρρες) για τη σημαντική τους χλωρίδα.

❀ O Βόρας, γνωστός ως Καϊμάκτσαλαν, για τη μεγάλη ποικιλία στη βλάστηση. Στον Βόρα, εμφανίζεται και ο πιο εκτεταμένος σφαγνώνας (έλος με πολλά βρύα, γνωστά ως «σφάγνα») στην Ελλάδα.

❀ Η λίμνη Κερκίνη, καθώς φιλοξενεί το μοναδικό ίσως «βυθισμένο» δάσος στην Ευρώπη, το δάσος ιτιάς που κάθε χρόνο πλημμυρίζει, λόγω της αυξομείωσης της στάθμης της λίμνης.

❀ Η Πικρολίμνη επίσης μπορεί να θεωρηθεί πολύ σημαντική, γιατί αποτελεί τη μοναδική ενδο-ηπειρωτική λίμνη με υφάλμυρο νερό και αντίστοιχη βλάστηση.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι σημαντικότερες περιοχές που εντοπίστηκαν είναι ήδη προστατευόμενες, ως περιοχές Natura 2000, ενώ μερικές από αυτές ανήκουν σε Εθνικά Πάρκα.

Πληροφορίες: Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών,
570 06 Βασιλικά, Θεσσαλονίκη,
τηλ: 2310 461171-2, e-mail: qfotiad@fri.gr

ΤΡΙΑ ΟΣΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Προϊστορικό δάσος αποκαλύπτεται μετά από καταιγίδες

Προϊστορικό δάσος αποκαλύπτεται μετά από καταιγίδες

This entry was posted on 12/02/2017 by Δασαρχείο, in Διάφορα and tagged Απολιθωμένο δάσος, Απολιθώματα, Βρετανία, Βελανιδιά, Ελένη Ραντζούδη, Κορμός, Μεγάλη Βρετανία, Πεύκα, Σημύδες, δέντρα. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Προϊστορικό δάσος αποκαλύπτεται μετά από καταιγίδες στον κόλπο του Cardigan στην Ουαλία του Ηνωμένου Βασιλείου

Μετάφραση & Επιμέλεια:
Ελένη Ραντζούδη,
Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος

Ένα προϊστορικό δάσος, σε ένα απόκοσμο τοπίο, περιλαμβάνει κορμούς από εκατοντάδες βελανιδιές που νεκρώθηκαν πριν από 4.500 χρόνια. Το δάσος αποκαλύφθηκε μετά από άγριες καταιγίδες που απογύμνωσαν τις παραλίες στον κόλπο του Cardigan, από χιλιάδες τόνους άμμου. Το δάσος της Borth εκτεινόταν για μίλια στις ελώδεις εκτάσεις μεταξύ Borth και Ynyslas, πριν από την αλλαγή του κλίματος. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας έθαψε  το δάσος κάτω από στρώματα τύρφης, άμμου και αλμυρού νερού.

Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει πεύκα, σκλήθρα, δρύες και σημύδες μεταξύ των πρέμνων που έχουν κατά καιρούς εκτεθεί σε πολύ θυελλώδεις χειμώνες, όπως το έτος 2010, όταν τμήμα των λειψάνων ενός δέντρου αποκαλύφθηκε σε μια βολική προς παρατήρηση θέση απέναντι από το κέντρο επισκεπτών. Τα σκελετικά δέντρα λέγεται ότι έχουν ενισχύσει τον τοπικό μύθο του χαμένου βασιλείου Cantre’r Gwaelod, που πνίγηκε κάτω από τα κύματα. Τα δέντρα σταμάτησαν να αναπτύσσονται πριν από 4.500 με 6.000 χρόνια, όταν η στάθμη του νερού ανέβηκε και ένα παχύ στρώμα τύρφης που σχηματίστηκε.

Φέτος μια μεγάλη λωρίδα του χαμένου δάσους αποκαλύφθηκε. Τους τελευταίους μήνες αρχαιολόγοι διαπίστωσαν, επίσης, μια ξύλινη διάβαση πεζών σε κοντινή απόσταση, που αποκαλύφθηκε από τις καταιγίδες. Η ανακάλυψη έγινε από τους Ross Cook και Deanna Groom, που ανήκουν στη Βασιλική Επιτροπή για την αρχαία και ιστορικά μνημεία της Ουαλίας. Οι αρχαιολόγοι επισκέφθηκαν την παραλία περπατώντας, στον απόηχο των καταιγίδων, για να ελέγξουν για τυχόν νέα ευρήματα. Η διάβαση ήταν φτιαγμένο από μικρού μήκους σανίδες που συγκρατούνται στη θέση τους με όρθια στηρίγματα.

Η κατασκευή χρονολογήθηκε μεταξύ 3.100 – 4.000 ετών, που χτίστηκε από τους ντόπιους κατοίκους που αναζητούσαν τρόπους να αντιμετωπίσουν την διαβίωση σε ένα περιβάλλον κατακλυόμενο όλο και πιο συχνά από το νερό.

Πριν από δύο χρόνια είχαν βρεθεί ίχνη από ανθρώπους και ζώα που διατηρήθηκαν στην σκληρή ανώτερη επιφάνεια ενός στρώματος τύρφης, μαζί με διασπαρμένες καμένες πέτρες από αρχαίες εστίες.

Ένα παράκτιο σύστημα άμυνας για την προστασία του σύγχρονου χωριού ξεκίνησε το 2012, αλλά όπως η πρόσφατη έκθεση του εντυπωσιακού προϊστορικού τοπίου αποδεικνύει, η ακτή εξακολουθεί να πλήττεται από καταιγίδες και πλημμύρες που συνεχίσουν να την απογυμνώνουν.

Φωτογραφίες: Keith Morris/LNP

Πηγές:
– https://en.wikipedia.org
– https://www.theguardian.com

Καταφύγιο σπάνιων ειδών η Σάμος

This entry was posted on 11/02/2017 by Δασαρχείο, in Άγρια ζωή and tagged Απειλούμενα είδη, Βιοποικιλότητα, Ενδημικά είδη χλωρίδας, Σάμος, Τσακάλι. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Το χρυσό τσακάλι είναι ντροπαλό. Κινείται πάντα διακριτικά, συνήθως τη νύχτα, σε απόσταση από τον άνθρωπο. Αν γίνεται αντιληπτό, είναι συνήθως από τη χαρακτηριστική κραυγή του. Εξίσου δύσκολος είναι και ο εντοπισμός του χαμαιλέοντα, που την περίοδο αυτή πέφτει σε χειμερία νάρκη και τις θερμότερες εποχές καμουφλάρεται στη βλάστηση. Χρυσό τσακάλι και χαμαιλέοντας είναι δύο από τα πολλά σπάνια είδη της Σάμου, έναν από τους τελευταίους νησιωτικούς παραδείσους της Μεσογείου από πλευράς βιοποικιλότητας

Η ζωή στη στεριά και στη θάλασσα της Σάμου είναι συναρπαστική – τουλάχιστον για τους βιολόγους. Περισσότερα από 1.500 είδη φυτών έχουν καταγραφεί στο νησί –ανάμεσά τους, 60 είδη ορχιδέας– και εκατοντάδες είδη πουλιών, θηλαστικών και ερπετών, εκ των οποίων πολλά σπάνια ή απειλούμενα. Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η θαλάσσια ζωή στην περιοχή, τόσο στα ρηχά νερά όσο και στα βαθύτερα. Στο ανοιχτό της πέλαγος συναντάμε κάποιους από τους σημαντικότερους εναπομείναντες πληθυσμούς θαλάσσιων θηλαστικών στη Μεσόγειο.

Η σημερινή μας ιστορία, όμως, αφορά δύο είδη της στεριάς, μοναδικά το καθένα για τους δικούς του λόγους. Το πρώτο από αυτά έχει ένα ασυνήθιστο όνομα, το οποίο οφείλει στην ξανθή του γούνα: το χρυσό τσακάλι. «Η Σάμος είναι το τελευταίο νησί της Μεσογείου που εξακολουθεί να φιλοξενεί σημαντικό πληθυσμό του χρυσού τσακαλιού», εξηγεί η κ. Αναστασία Μήλιου, διευθύντρια Ερευνας στο Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος. «Ζουν δίπλα μας και δεν τα βλέπεις ποτέ! Μόνο τα ακούς τη νύχτα. Κι αυτό, διότι αποφεύγουν τον άνθρωπο και κινούνται πολύ διακριτικά, ώστε να μη γίνονται αντιληπτά». Οι υπάρχοντες, λιγοστοί, πληθυσμοί του τσακαλιού καταγράφονται κυρίως γύρω από παράκτιες και πεδινές εκτάσεις, συνήθως κοντά σε οικισμούς. «Είναι ένα πολύ σημαντικό ζώο για το οικοσύστημα, καθώς τρέφεται κυρίως με τρωκτικά και βοηθάει έτσι στη συγκράτηση του πληθυσμού τους. Δυστυχώς, όμως, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο πληθυσμός του μειώνεται συνεχώς εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας, των αυτοκινητικών ατυχημάτων. Συχνά θανατώνεται και με δηλητήριο, παρότι σπανίως επιτίθεται σε οικόσιτα ζώα».

Το δεύτερο μοναδικό είδος είναι ο μεσογειακός χαμαιλέων. Στη χώρα μας απαντούσε σε πολλά νησιά, αλλά σήμερα έχει εξαφανιστεί από όλα πλην της Σάμου. Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε χειμερία νάρκη, ενώ τους θερμότερους μήνες βρίσκει ασφαλές καταφύγιο καμουφλαρισμένος στη βλάστηση. Τρέφεται με έντομα, βοηθώντας στη μείωσή τους. «Στο παρελθόν τα όμορφα αυτά πλάσματα κατοικούσαν σε πολλά νησιά του Αιγαίου, ενώ έως και πριν από λίγες δεκαετίες τούς συναντούσαμε επίσης στην Κρήτη και τη Χίο. Η κάθετη μείωση του πληθυσμού του χαμαιλέοντα αποτελεί ένα ακόμη επίτευγμα των τελευταίων δεκαετιών, αποτέλεσμα της άγνοιας αλλά και της αδιαφορίας μέσα στην οποία συνεχίζουμε να πορευόμαστε στην Ελλάδα σήμερα», εκτιμά η κ. Μήλιου.

Μία από τις κύριες απειλές για τον μεσογειακό χαμαιλέοντα είναι η λαθροθηρία. «Υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στο νησί. Τους έπιαναν ζωντανούς και τους πωλούσαν ως κατοικίδια. Εγινε μεγάλη προσπάθεια, για πολλά χρόνια, με τον τοπικό πληθυσμό, ώστε να το καταπολεμήσουμε. Μάλιστα, χάρη στην εκπαίδευση που κάναμε στα σχολεία της Σάμου, τα τελευταία χρόνια είχαμε περιστατικά που εντοπίστηκαν εγκαίρως χάρη σε παιδιά που τα παρατήρησαν», λέει η κ. Μήλιου. Παράλληλα, την επιβίωσή του απειλεί και η καταστροφή των βιοτόπων του, καθώς και η αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων, ιδίως των δακοκτόνων φαρμάκων.
Τα δύο είδη μελετώνται από το 2009 από το Αρχιπέλαγος. «Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους αποτελούν εδώ και πολλούς αιώνες απομονωμένους βιότοπους, γεγονός που κάνει και τη βιοποικιλότητά τους ιδιαίτερα ευάλωτη», εξηγεί η κ. Μήλιου. «Για τον λόγο αυτόν, μία μεγάλη πυρκαγιά μπορεί να αποβεί μοιραία».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ