Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

This entry was posted on 28/03/2017 by Δασαρχείο, in Επιλογές - Προτάσεις,Περιβάλλον and tagged Αντώνιος Β. Καπετάνιος, Οικολογία, Περιβάλλον. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η φύση είναι ένα ολοκληρωμένο κι αδιαίρετο σύστημα, του οποίου η φυσική ευρυθμία και τάξη είναι αποτέλεσμα της δυναμικής ισορρόπησης λειτουργιών μεταξύ οργανωτικών επιπέδων. Όλα τα οικοσυστήματα τείνουν προς τη σταθερότητα, δηλαδή στην ικανότητα της επιστροφής στην αρχική θέση μετά από οποιαδήποτε αλλαγή, αντί της αναγκαστικής αποδοχής ενός εντελώς διαφορετικού οικοσυστηματικού μοντέλου ή τείνουν προς μια νέα κατάσταση έχοντας τη δυνατότητα ν’ αντεπεξέρχονται διατηρούμενα. Όσο περισσότερο σύνθετο και πολυποίκιλο είναι ένα οικοσύστημα, τόσο σταθερότερο είναι −κι εδώ υπεισέρχεται η πολύ σημαντική έννοια της βιοποικιλότητας, ως βασικού παράγοντα της οικολογικής αξίας των οικοσυστημάτων (αντιπαραβάλλεται σε τούτο η πρακτική της δημιουργίας μονοκαλλιεργητικών οικοσυστημάτων, τα οποία είναι ασταθή κι ευάλωτα στους εξωγενείς παράγοντες).

Η σημασία του σύνθετου οικοσυστήματος έγκειται στ’ ότι κάθε οικολογική του γωνία είναι κατειλημμένη, που αυτό σημαίνει ότι κάθε δυνατή διαφοροποιημένη λειτουργία, για την οποία υπάρχει ανάγκη να εκφραστεί στο φυσικό σύστημα, εκπληρώνεται από ένα είδος ειδικευμένο στην εκπλήρωση της ανάγκης αυτής. Είναι, μετά τούτων, εξαιρετικά δύσκολο να προκύψει μια οικολογική εισβολή, δηλαδή να εισχωρήσει και να εγκατασταθεί ένα είδος ξένο προς το σύστημα, ή ακόμα χειρότερα να πολλαπλασιαστεί και να καταστρέψει τη βασική δομή του συστήματος. Επιπροσθέτως, η συνθετότητα διασφαλίζει για το σύστημα ότι ένα είδος δε μπορεί ν’ αυξηθεί πέρα από το μέγεθός του. Καταλαμβάνει δηλαδή την οικολογική γωνιά που του αναλογεί ασκώντας το ρόλο του, κι έτσι ελέγχεται ο πληθυσμός του κι αντίστοιχα πραγματοποιείται φυσικώς ο έλεγχος του πληθυσμού στο σύνολό του.

Η διατάραξη λόγω της ανθρώπινης δράσης προκαλεί λειτουργική ανισορροπία μεταξύ των οργανωτικών επιπέδων κι αποσυντονισμό στο σύστημα. Με την απώλεια των φυσικών δομών και την αποσταθεροποίηση του οικοσυστήματος, δημιουργούνται κενά σε αυτό, οι εισβολείς καταλαμβάνουν θέσεις, η ανισοτροπία δημιουργεί ανισορροπία. Τούτη η κατάσταση αποδίδεται με την έννοια της αρνητικής εντροπίας, που σημαίνει αναταραχή και διατάραξη στο φυσικό σύστημα. Αποκτά έτσι το φυσικό σύστημα προορισμό που, αν δεν είναι παρά φύσιν, είναι αλλότριος της ουσίας του. Ενώ αντίθετα, η εντροπία με την έννοια της τυχαιότητας στο φυσικό σύστημα, στην περίπτωση της μη ύπαρξης προκαθορισμένης οργάνωσης, είναι αποδεκτή, λαμβάνοντας υπόψη και το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, που αναφέρει ότι υπάρχει η τάση σε όλα τα συστήματα κατά τη λειτουργία τους προς την αύξηση του τυχαίου ή της εντροπίας. Κάθε εξάλλου εν ισορροπία φυσικό σύστημα, που είναι φαινομενικά ακίνητο και σταθερό, διέπεται από δυναμική και από μη αντιληπτή στον παρόντα χρόνο εξέλιξη.

Στο σύστημα της οικόσφαιρας η εντροπία ως τυχαιότητα, κινούμενη στα πλαίσια μιας γενικής βασικής απροσδιόριστης οργάνωσης, λαμβάνεται θετικά και τούτο διότι η γη είναι ένα ανοικτό σύστημα από την άποψη της ενέργειας (αφού βομβαρδίζεται συνεχώς από τον ήλιο μ’ ενέργεια), κι έτσι δεν εγκλωβίζεται η ενέργεια αυτή, όπως θα συνέβαινε στο κλειστό σύστημα, όπου δηλώνεται αρνητικά. Μάλιστα, η εντροπία πλουταίνει την οικόσφαιρα, αφού η τυχαιότητα βοηθά στην πολυσυνθετότητα και στην πολυπλοκότητα, εξυπηρετώντας τη βιοποικιλότητα του φυσικού συστήματος. Μόνον όταν ο άνθρωπος παρεμβαίνει καταλυτικά δρώντας αρνητικά ή δίνοντας στο ανοικτό σύστημα της γης τα χαρακτηριστικά του κλειστού συστήματος, τότε υπάρχει εκδήλωση αρνητικής εντροπίας σε αυτό, αφού η θετική τυχαιότητα γίνεται βίαιη κι άναρχη, αποδίδοντας ποσά εκτονωμένης από την ανθρώπινη πίεση ενέργειας. Εξάλλου, το ανοικτό σύστημα της γης (ως προς την ενέργεια), είναι κλειστό ως προς τα υλικά του, κάτι που σημαίνει ότι δε μπορεί να τα εξάγει ως απόβλητα και τα κρατά εντός του. Αυτό το επιβαρύνει υπέρμετρα κι είναι ένας από τους βασικούς λόγους της υποβάθμισής του.

Επιπροσθέτως πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι στοιχεία της γης απαιτήθηκαν αιώνες για να δημιουργηθούν (εκατομμύρια χρόνια), και μάλιστα μέσα από πολύπλοκες διαδικασίες, που δύσκολα σε πολλές περιπτώσεις επαναλαμβάνονται, κι ότι αυτά πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, για να υπάρχει ορθή συνέχεια στη γη. Τούτο επιτυγχάνεται με το να μη χρησιμοποιούνται ταχύτερα απ’ ότι παράγονται˙ διαφορετικά έχουμε αρνητική εντροπία κι αποσταθεροποίηση του φυσικού συστήματος, που σταδιακά και διαχρονικά οδηγεί στην κατάρρευσή του. Η κατάσταση της διατάραξης και της απορρύθμισης, δηλαδή της αρνητικής εντροπίας, κινητοποιεί αντισταθμιστικούς μηχανισμούς του συστήματος για την αυτορρύθμισή του, αφού η φύση έχει αυτή την υψηλή δυνατότητα για την επίτευξη μιας νέας τάξης. Τούτο συμβαίνει διότι τα στοιχεία που συγκροτούσαν την παλιά τάξη χάνονται ή χάθηκαν, ή (γενικώς) για να υπάρξει μιαν τρόπον τινά αποκατάσταση. Η δράση τούτη της φύσης λαμβάνεται ως αντίδραση από τον άνθρωπο (λέμε παραδείγματος χάριν: «η φύση εκδικείται!»), ακριβώς διότι εκδηλώνεται ανεξαίρετα κι ανεξάρτητα των επιπτώσεων στο στοιχείο του συστήματος που προκάλεσε την ανισορροπία (δηλαδή στον άνθρωπο). Η φύση αντιδρά όταν ανισορροπεί, προκειμένου να ξαναβρεί τη χαμένη της ισορροπία, κι όσο δεν τη βρίσκει συνταράσσεται λόγω της απώλειας της συνοχής της, μ’ επιπτώσεις στο ανθρώπινο σύστημα (στην κοινωνία και στον υλικό πολιτισμό που την υποστηρίζει).

———- ♦ ———-

(απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνιου Β. Καπετάνιου, “ΦΥΣΙΣ ΕΡΓΟΝ. Νοώντας για τη φύση…”, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2017).

Η Διεύθυνση Δασών Πιερίας για την Παγκόσμια ημέρα δασοπονίας 2017

Η Διεύθυνση Δασών Πιερίας για την Παγκόσμια ημέρα δασοπονίας 2017

This entry was posted on 21/03/2017 by dasaki.gr, in Δασική Υπηρεσία,Επικαιρότητα,Περιβάλλον,Περιβαλλοντική εκπαίδευση & επικοινωνία,Uncategorized and tagged Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Η 21η Μαρτίου που έχει καθιερωθεί από τη διεθνή κοινότητα ως Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας και συμπίπτει με την έναρξη του εαρινού ηλιοστασίου, δηλαδή την πρώτη μέρα της άνοιξης, τιμά κάθε χρόνο την προσφορά των δασών, εξαίρει την σπουδαιότητα τους και, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τονίζει την άμεση ανάγκη προστασίας και επαύξησης τους ως απαραίτητη προϋπόθεση για την δική μας επιβίωση.

Ιδιαίτερα στις μέρες μας, με τις αρνητικές εξελίξεις στα περιβαλλοντικά θέματα, όπως οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η ερημοποίηση της γης, οι απειλές στη βιοποικιλότητα κλπ, η ύπαρξη δασών επηρεάζει θετικά το περιβάλλον της περιοχής, τον πολιτισμό της και έμμεσα την οικονομία της.

Τα δάση επηρεάζουν το μικροκλίμα και το περιβάλλον μιας περιοχής, διαμορφώνουν την θερμοκρασία και την καθαρότητα της ατμόσφαιρας, την ποσότητα των βροχών, μειώνουν σημαντικά την ηχορύπανση, την χημική και στερεά ρύπανση της ατμόσφαιρας, προστατεύουν απέναντι σε βλαπτικές ακτινοβολίες, βελτιώνουν τον υδρολογικό κύκλο και το υδατικό ισοζύγιο και εξασφαλίζουν νέα καθαρά αποθέματα νερού.

Προστατεύουν το έδαφος από  τη διάβρωση αυξάνουν τη γονιμότητα και την παραγωγικότητά του, προφυλάσσουν από και την χειμαρρική και πλημμυρική δράση και αποτελούν ένα εξαιρετικής σημασίας βιοαπόθεμα ποικιλότητας γενετικών πόρων, ειδών της πανίδας και της χλωρίδας και οικοσυστημάτων.

Επίσης, σημαντικός είναι ο ρόλος των δασών στην καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου και της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Αρχές της δασοπονίας, είναι: α) η αειφορία των καρπώσεων, δηλαδή η εξασφάλιση της παροχής δασικών προϊόντων και υπηρεσιών στο διηνεκές, με παράλληλη βελτίωση των δασών, β) η πολλαπλή χρήση των δασικών πόρων, με επιδίωξη κάρπωσης του άριστου συνδυασμού προϊόντων και υπηρεσιών από τα δάση και γ) η εφαρμογή της αρχής της οικονομικότητας, που καθορίζεται από οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, κάτω από την εποπτεία και το ρυθμιστικό ρόλο του κράτους.

Η αειφορική λοιπόν διαχείριση των δασών και των δασικών εκτάσεων, διαφυλάσσει μελλοντικά τη δυνατότητα για την παραγωγική τους χρήση, αλλά και για την βέλτιστη απόδοση των περιβαλλοντικών τους λειτουργιών.

Τα δάση της Πιερίας, κατέχουν σημαντική θέση στην Ελληνική Δασοπονία και, λόγω της γεωγραφικής θέσης του νομού, δηλαδή της γειτνίασής του με τη θάλασσα, αλλά και το έντονο ανάγλυφό του, δημιουργούν μεγάλη ποικιλία τοπικών κλιμάτων, από το τυπικό μεσογειακό, κυρίως στην παραλιακή ζώνη, ως το καθαρό ηπειρωτικό, στα ανώτερα τμήματα των υψηλών ορέων.

 Η ποικιλία αυτή των μικροκλιμάτων οδηγεί σε αντίστοιχη εμφάνιση χαρακτηριστικών τύπων φυσικής βλάστησης από αείφυλλους και φυλλοβόλους θάμνους, υψηλά δάση μεσογειακών και ορεινών κωνοφόρων, φυλλοβόλων πλατύφυλλων και ψευδαλπικών λιβαδιών.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι ο Όλυμπος κατέχει τα υψηλότερα δασοόρια στην Ευρώπη, όπου στη ζώνη των υψηλών ορέων φύεται η Pinus heldreihii   σε υψόμετρο 2.500μ.

Ο Νομός Πιερίας κατέχει τις πρώτες θέσεις σε επίπεδο Περιφέρειας και Χώρας σε ποσοστό δασοκάλυψης. Δηλαδή από τα 1.516.700 στρ. του Νομού τα δάση καλύπτουν το 38,18 % οι δασικές εκτάσεις το 9,20 % οι βοσκότοποι 7,26 % οι άγονες εκτάσεις 1,62 % οι αγροτικές εκτάσεις 41,74 % και οι οικισμοί και εκτάσεις λοιπών χρήσεων το 1,84 % και 0,16 % αντίστοιχα.

Η ιδιοκτησιακή κατάσταση των δασών του Νομού παρουσιάζει αρκετά μεγάλη ποικιλία.

Το μεγαλύτερο ποσοστό το κατέχουν τα δημόσια δάση με 42%, ακολουθούν τα συνιδιόκτητα δάση με 19%, τα ιδιωτικά με 13%, τα δημοτικά με 11%, τα δάση νομικών προσώπων 11% και τα Μοναστηριακά με 4%.

Το υψηλό ποσοστό δασών και δασικών εκτάσεων στο Ν. Πιερίας, ασκεί σημαντική επίδραση στην οικονομική, περιβαλλοντική και πολιτισμική ζωή του.

Στα προηγούμενα χρόνια τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, δημόσιας ή μη δημόσιας ιδιοκτησίας, χρησιμοποιήθηκαν για να παράγουν προϊόντα εμπορίου, κυρίως ξύλου και βοσκής. Σ’ αυτές τις δύο παραγωγικές λειτουργίες, μαζί ίσως και με τη λειτουργία του κυνηγιού, στόχευαν στο παρελθόν τα προγράμματα δασικής ανάπτυξης. Σήμερα στα παραπάνω προστέθηκαν οι περιβαλλοντικές και πολιτισμικές λειτουργίες των δασών και αποτελούν κύριο αντικείμενο της δασικής ανάπτυξης.

Η δασοπονία που ασκείται στο Νομό μας τείνει να εξυπηρετεί, όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες των πολιτών σε αγαθά που προέρχονται από τα δασικά οικοσυστήματα και με τον καλύτερο τρόπο, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να απολαμβάνουν όχι μόνο τα ίδια αγαθά, αλλά πολύ περισσότερα έχοντας ως βάση την αειφορική διαχείρισή αυτών.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν όλοι τις ευθύνες μας σε ότι αφορά τη διατήρηση του ανεκτίμητου δασικού μας πλούτου. Ας γνωρίσουμε το δάσος και ας συμβάλλουμε όλοι στην προστασία του. Προς αυτή την κατεύθυνση και με την ευκαιρία της Ημέρας της Δασοπονίας, ας αφυπνισθούμε ο καθένας από τη θέση του και ας προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε στην προστασία και ανάπτυξη των δασών και γενικότερα του φυσικού περιβάλλοντος που τελικά αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών της δικής μας διαβίωσης.

Ο Προϊστάμενος της Δ/νσης Δασών Πιερίας

Γεώργιος Χαρ. Μαυρίδης

Δασολόγος

Με το μεγαλύτερο πουρνάρι και το αρχαιότερο ελαιόδεντρο, η Ελλάδα γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Δασών

Με το μεγαλύτερο πουρνάρι και το αρχαιότερο ελαιόδεντρο, η Ελλάδα γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Δασών

This entry was posted on 21/03/2017 by Δασαρχείο, in Χλωρίδα and tagged Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης, Μνημειακά δέντρα, Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας, Τμήμα Δασοπονίας & Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος Δράμας. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Πουρνάρι στην Κρήτη με διάμετρο που ξεπερνάει τα τρία μέτρα διεκδικεί τον τίτλο του μεγαλύτερου στον κόσμο, ενώ ενδεικτικό του μεγέθους του είναι το γεγονός ότι στην κουφάλα του έζησαν κρυμμένοι, για ενάμιση χρόνο, δύο Άγγλοι με τον ασύρματό τους, κατά τη γερμανική κατοχή. Το εντυπωσιακό εύρημα παρουσιάζει, στην πτυχιακή του εργασία, με θέμα τα μνημειακά δέντρα της Ελλάδας, με αφορμή την σημερινή, Παγκόσμια Ημέρα Δασών, ο φοιτητής του Τμήματος Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος στο ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας Χρήστος Ράμμος.

Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ διευκρινίζει ότι μνημειακά λέγονται τα δέντρα που είναι μεγάλης ηλικίας και έχουν ιστορική ή μυθολογική αξία. «Εψαξα για την ύπαρξη τέτοιων δέντρων στο διαδίκτυο, σε διάφορες μελέτες και καταγραφές, σε εργασίες φοιτητών και δασαρχείων αλλά και σε επιτόπιες έρευνες καταγράφοντας περισσότερα από 300 μνημειακά δέντρα», λέει ο κ. Ράμμος.

 Όπως εξηγεί, «του Εγγλέζου ο πρίνος», όπως ονομάστηκε από τους ντόπιους το εντυπωσιακό πουρνάρι στο Λασίθι Κρήτης, μάλλον είναι το μεγαλύτερο πουρνάρι στην Ελλάδα και πιθανότατα και το μεγαλύτερο στον κόσμο, αφού οι διαστάσεις του είναι πολύ μεγάλες για το συγκεκριμένο είδος.

«Ενας ντόπιος, ο Γιάννης Σιγανός, με ενημέρωσε γι΄αυτό το πουρνάρι όπου βρήκαν καταφύγιο δύο Άγγλοι. Είναι εντυπωσιακό το μέγεθός του και η ηλικία του, αν αναλογιστεί κανείς πόσα χρόνια χρειάστηκαν από θάμνος να γίνει αυτό το τεράστιο πουρνάρι» σημειώνει ο κ. Ράμμος. Στην ευρύτερη περιοχή πάντως υπάρχουν και άλλα εντυπωσιακά πουρνάρια, όπως ο «σγουρός πρίνος», ο «πρίνος του παπά» και άλλα μεγάλα πουρνάρια, το καθένα με τη δική του ιστορία.

Γενικότερα, τα περισσότερα μνημειακά δέντρα εντοπίστηκαν στην Κρήτη και είναι κυρίως πλατάνια, ακολουθούν οι ελιές και οι δρυς με τα πουρνάρια.

«Φαίνεται ότι στην Κρήτη προσέχουν περισσότερο τις ελιές και τα πλατάνια τους, ίσως γιατί δεν έχουν πολλά, σε αντίθεση με την Πίνδο» εκτιμά ο μελετητής. Μάλιστα, η ελιά στις Βούβες Χανίων θεωρείται η μεγαλύτερη στον κόσμο, όπως καταγράφεται στο http://www.wikipedia.org και στο National Geographic. Εντυπωσιακός είναι και ο πλάτανος στο Κράσι Μαλλίων με περίμετρο βάσης 17,5 μέτρα, «αλλά στην ουσία», υπογραμμίζει ο κ. Ράμμος, «είναι στα 2,5 μέτρα ύψος, καθώς ο πλάτανος έχει μπαζωθεί κατά 2,5 μέτρα για να γίνει η πλατεία του χωριού».

Εκκλησία που χωράει τουλάχιστον 15 άτομα υπάρχει μέσα στην κουφάλα πλατάνου που είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο και από τα μεγαλύτερα δέντρα στην Ευρώπη, στην Παναγία Πλατανιώτισσα, στα Καλάβρυτα! Επίσης, η μυρτιά στο Βενεράτο Κρήτης είναι μάλλον η μεγαλύτερη μυρτιά στον κόσμο αφού τα δέντρα αυτά ζουν περίπου 80-100 χρόνια και αυτή υπολογίζεται ότι είναι 1600 ετών!

Οσο για τη Μακεδονία, στο όρος «Σινιάτσικο» ή αλλιώς «Άσκιο», σε μια περιοχή που ονομάζεται «Μονοδέντρι» υπάρχει μια τεράστια αγριοαχλαδιά που πιθανολογείται ότι είναι η μεγαλύτερη στην Ελλάδα…

Ωστόσο, από το σύνολο των μνημειακών δέντρων, μόλις 48 προστατεύονται ως Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης, 18 ως μνημειακά από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, 1 από Μη Κυβερνητική Οργάνωση και 1 εντάσσεται σε «Τοπίο Ιδιαίτερης Αισθητικής Αξίας».

 «Στόχος μου, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, είναι να κυκλοφορήσει στο μέλλον ένας κατάλογος με καταγεγραμμένα τα μνημειακά δέντρα και σε κάποια απ’ αυτά, να βρεθεί η ακριβής τους ηλικία με ραδιοχρονολόγηση, μέθοδος που όμως είναι εξαιρετικά δαπανηρή και πραγματοποιείται μόνο σε εργαστήρια του εξωτερικού», καταλήγει ο κ.Ράμμος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ από www.iefimerida.gr

Καταπράσινοι κήποι στη στέγη

Καταπράσινοι κήποι στη στέγη

This entry was posted on 19/03/2017 by Δασαρχείο, in Διάφορα and tagged Γερμανία, Κήποι, Πράσινες στέγες, Σκανδιναβία. Bookmark the permalink. Σχολιάστε

Η νέα τάση στη Σκανδιναβία είναι η μετατροπή σκεπών σε ολόκληρους κήπους με χώμα, γρασίδι, λουλούδια, θάμνους. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά. Δήμοι και ιδιώτες στη Γερμανία επενδύουν στο σκανδιναβικό «πράσινο» πρότυπο.

Ο Γιούργκεν Κβιντό είναι μηχανικός ανάπλασης εξωτερικών χώρων. Ειδικεύται στο σχεδιασμό κήπων σε οροφές κτηρίων και ασχολείται επίσης επαγγελματικά με την κηπουρική. Τα τελευταία χρόνια δεν προλαβαίνει να κλείνει νέες δουλειές. Σπίτια, κτήρια που στεγάζουν γραφεία, βιομηχανικές μονάδες ακόμη και μουσεία επενδύουν πλέον στις «πράσινες» σκεπές. Πρόκειται για μια μόδα σκανδιναβικής προέλευσης με μεγάλη ζήτηση και στη Γερμανία. Οι λόγοι είναι πολλοί.

Για τους ιδιώτες η επένδυση σε μια «πράσινη» σκεπή δίνει προστιθέμενη αξία στο εκάστοτε κτίσμα, αφού στην ουσία επεκτείνει την κάθετη ιδιοκτησία. Αν υποθέσουμε επίσης ότι οι σκεπές όλων των κτηρίων στις γερμανικές πόλεις είχαν κήπους, τότε το περιβάλλον θα είχε τεράστιο κέρδος, αφού με τον τρόπο αυτό θα αναπλήρωνε τις απώλειες από την αποψίλωση δασικών εκτάσεων. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν περιβαλλοντολόγοι, σύμβουλοι ενέργειας, πολεοδόμοι, ακτιβιστές αλλά και πολιτικοί. Σύμφωνα με έρευνες οι «πράσινες» στέγες βοηθούν στην προστασία του κλίματος, στην αποφυγή της υπερθέρμανσης ειδικά στις μεγαλουπόλεις αλλά και στην καλύτερη διαχείριση των έντονων βροχοπτώσεων.

Παραγωγή οξυγόνου και αποθήκευση βρόχινου νερού

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την πόλη Χαν της Ρηνανίας

Ο γερμανός μηχανικός δεν έχει μια εύκολη δουλειά. Ο σχεδιασμός μιας «πράσινης» σκεπής απαιτεί μεγάλη προσοχή και πολύ χρόνο. Πρέπει να τοποθετηθούν με ειδικό τρόπο τα μονωτικά υλικά, να ληφθούν ειδικά μέτρα προκειμένου οι ρίζες των φυτών να μην περάσουν μέσα στο σπίτι και να αποφευχθούν οπωσδήποτε οι διαρροές. Όπως επισημαίνει ο ίδιος, κάθε νέα κατασκευή έχει τις δικές της απαιτήσεις και προδιαγραφές μιας και διαφορετικές είναι οι ανάγκες του κάθε πελάτη. Εντούτοις κάποια βασικά χαρακτηριστικά παραμένουν πάντα κοινά. Άλλωστε ένας κήπος που στήνεται στη σκεπή ενός κτηρίου δεν πρέπει να εξυπηρετεί μόνο λόγους αισθητικής. Τα φυτά φιλτράρουν τους ρύπους και παράγουν οξυγόνο. Οι πράσινες σκεπές αποθηκεύουν το νερό της βροχής, το οποίο στη συνέχεια εξατμίζεται με φυσικό τρόπο και επιστρέφει στο περιβάλλον. Επίσης συμβάλλουν στην εξοικονόμηση νερού για το ίδιο το κτήριο, ενώ κατά τη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων διευκολύνουν σημαντικά την κυκλοφορία μεγάλων όγκων νερού. Οι κήποι βοηθούν ακόμη στη διατήρηση μιας καλής θερμοκρασίας στους εσωτερικούς χώρους του εκάστοτε κτηρίου καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.

Ολοένα περισσότερες πόλεις επενδύουν στις πράσινες οροφές

Περίτεχνος κήπος για περίπατο στη στέγη του Ομοσπονδιακού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Βόννη

Πολλές γερμανικές πόλεις έχουν αποφασίσει να «ντύσουν» αρκετά δημόσια κτήρια με παρόμοιους κήπους για δύο κυρίως λόγους: για αύξηση των πόρων πρασίνου αλλά και εξοικονόμησης ενέργειας. Επίσης πολλοί δήμοι παρέχουν ήδη οικονομικά και φορολογικά κίνητρα σε επιχειρηματίες ή απλούς ιδιώτες για αντικατάσταση των παλιών σκεπών με σύγχρονες, πράσινες οροφές. Φιλόδοξο είναι το σχέδιο του Αμβούργου που έχει ως στόχο να αντικαταστήσει σταδιακά το 70% των κτηρίων της πόλης με τέτοιους κήπους προκειμένου να προστατευθεί από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ήδη το πανεπιστήμιο της χανσεατικής πόλης έχει εκπονήσει σχετικές μελέτες. Άλλες μικρότερες πόλεις όπως το Λούντβιχσμπουργκ, το Μπιτιγκχάιμ-Mπίσινγκεν, το Ινγκερσχάιμ ή το Φράιμπεργκ έχουν ειδικά προγράμματα επιβράβευσης εταιρειών που επενδύουν σε αντίστοιχες αρχιτεκτονικές αναπλάσεις. Στόχος των περισσότερων προγραμμάτων είναι μάλιστα ο συνδυασμός των πλεονεκτημάτων για το περιβάλλον και την ενεργειακή εξοικονόμηση με την αναψυχή, μετατρέποντας τις οροφές των αστικών κτηρίων όχι μόνο σε πνεύμονες πρασίνου αλλά και σε μικρές οάσεις ξεκούρασης, ανάπαυλας και ησυχίας.

Κάριν Γέγκερ / Δήμητρα Κυρανούδη

Πηγή: Deutsche Welle

Συνήγορος του Πολίτη: Καθαρισμός χωματερής σε σπηλαιοβάραθρο στην Αγ. Άννα Βοιωτίας

Συνήγορος του Πολίτη: Καθαρισμός χωματερής σε σπηλαιοβάραθρο στην Αγ. Άννα Βοιωτίας

This entry was posted on 19/03/2017 by Δασαρχείο, in Νομοθεσία,Περιβάλλον and tagged Απορρίματα, Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας - Στ. Ελλάδας, Αντωνίνα Παπαθανάσογλου, Νομική επικαιρότητα, Σπηλαιοβάραθρο, Συνήγορος του Πολίτη, ΧΑΔΑ. Bookmark the permalink.Σχολιάστε

Συνήγορος του Πολίτη: Καθαρισμός χωματερής σε σπηλαιοβάραθρο στην Αγ. Άννα Βοιωτίας

Σύνοψη ∆ιαμεσολάβησης (Φεβρουάριος 2017)

Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη: Ιωάννης Π. Σαγιάς
Ειδικοί Επιστήμονας: Αντωνίνα Παπαθανάσογλου, Μυρτώ Παινέση

Η Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία διαμαρτυρήθηκε στον Συνήγορο, σχετικά με τη δημιουργία Χώρου Ανεξέλεγκτης ∆ιάθεσης Αποβλήτων (ΧΑ∆Α) σε σπηλαιοβάραθρο στην Αγ. Άννα Βοιωτίας.

Ο Συνήγορος του Πολίτη ζήτησε την άμεση εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας για την αποκατάσταση του ΧΑ∆Α, ενεργοποιώντας όλες τις εμπλεκόμενες δημόσιες υπηρεσίες. Περαιτέρω, σε συνεργασία με την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας– Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού ακολούθησε αυτοψία, το 2013, με όλες τις αρμόδιες Υπηρεσίες, παρουσία εκπροσώπων της Ανεξάρτητης Αρχής. Κατά την αυτοψία διαπιστώθηκε έντονη περιβαλλοντική υποβάθμιση, δεδομένου ότι ο χώρος χρησίμευε για πολλά έτη κατά το παρελθόν, ως τόπος απόθεσης των απορριμμάτων της κοινότητας. Από τον οικισμό μέχρι το βάραθρο είχε διανοιχθεί χωματόδρομος που στόχευε στη διευκόλυνση της κίνησης των απορριμματοφόρων. Ο συγκεκριμένος χώρος δεν είχε καταγραφεί στον επίσημο κατάλογο των προς αποκατάσταση ΧΑ∆Α και διαπιστώθηκε ότι περιείχε αστικά στερεά απόβλητα, απόβλητα εκσκαφών κατασκευών και κατεδαφίσεων και αγροτικά υπολείμματα. Τα απόβλητα καταλάμβαναν 400 τ.μ. και ο συνολικός όγκος υπολογίστηκε σε 8.463,14 κ.μ.

Το σπηλαιοβάραθρο πριν τον καθαρισμό (2013)

Μετά τη διαμεσολάβηση του Συνηγόρου, ξεκίνησαν οι διοικητικές διαδικασίες για τον καθαρισμό του χώρου. Η Αποκεντρωμένη ∆ιοίκηση Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας εξέδωσε απόφαση για την άδεια αποκατάστασης, ενώ ο ∆ήμος Λεβαδέων, προέβη στις αναγκαίες ενέργειες για την ολοκλήρωση του έργου. Επιπροσθέτως, οι αρμόδιες ∆ιευθύνσεις της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας πραγματοποίησαν μετρήσεις των φυσικοχημικών παραμέτρων των υπογείων υδάτων σε γεωτρήσεις που γειτνίαζαν με το βάραθρο, χωρίς να διαπιστωθούν υπερβάσεις σε μικροβιολογικό φορτίο ή βαρέα μέταλλα.

Πρόσφατα, παραδόθηκε ολοκληρωμένο το έργο της αποκατάστασης και διαπιστώθηκε, κατόπιν νεώτερης αυτοψίας το 2016, ο επιτυχής καθαρισμός του σπηλαιοβαράθρου με την ορθή απομάκρυνση των αποβλήτων από το εσωτερικό του. Επίσης, τοποθετήθηκε δεξαμενή πυρόσβεσης και περίφραξη ικανή να αποκόβει το χώρο από τον δρόμο, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον. Τονίζεται ότι ο συγκεκριμένος καθαρισμός, λόγω της ιδιαιτερότητας απόρριψης των αποβλήτων σε βάραθρο, βάθους τουλάχιστον 20 μέτρων, αποτελούσε ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα.

Ο Συνήγορος του Πολίτη διαπίστωσε την αποτελεσματική συνεργασία και ενεργοποίηση όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών για τον καθαρισμό και την αποκατάσταση του σπηλαιοβαράθρου.

Το σπηλαιοβάραθρο μετά τον καθαρισμό (2016)

Αναλυτικότερα, βλ.: www.synigoros.gr

Συνοδευτικά αρχεία: