Η …γλυκιά επιμονή πέντε γυναικών αναβιώνει μια καλλιέργεια
Μέχρι τα κατάφυτα βουνά του Πόντου, αλλά και τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, έφτασε μια ομάδα πέντε γυναικών από τη Γενισέα Ξάνθης, προκειμένου να βρει τον αυθεντικό σπόρο, που θα τής επέτρεπε να «αναστήσει» ξανά στη Θράκη μια καλλιέργεια λησμονημένη επί μισό αιώνα, ώστε να μπορεί να παράγει ένα παραδοσιακό προϊόν, ακριβώς όπως το αναπολούσε ο …ουρανίσκος των γηραιότερων. Ο λόγος για την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου και για το πετιμέζι, βασική γλυκαντική ύλη σε κάθε ελληνικό σπίτι πριν από την έλευση της «παντοκρατορίας» της ζάχαρης: η ζάχαρη αγοραζόταν φθηνά από τον μπακάλη, ενώ το πετιμέζι ήθελε πολλή χειρωνακτική εργασία, γεγονός που γρήγορα το οδήγησε …στα αζήτητα, παρά τα σημαντικά διατροφικά του οφέλη.
«Ακούγαμε τους γονείς και τους παππούδες μας να μιλάνε με πολλή λαχτάρα για αυτό το προϊόν, το πετιμέζι από ζαχαροκάλαμο, που καλλιεργούσαν μέχρι και το 1955 περίπου. Τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας στην Ελλάδα, οι παλαιότεροι ουσιαστικά βιοπορίστηκαν με το πετιμέζι. Οι οικογένειες το έφτιαχναν, το ανακάτευαν με κολοκύθα, καρύδια, μελιτζανάκι ή κυδώνια και το αποθήκευαν για τον χειμώνα ή έφτιαχναν μαρμελάδες» θυμάται, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Αναστασία Αμανατίδου, πρόεδρος της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης (ΚοινΣΕπ) «Γενισέα», η οποία έχει αναβιώσει την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου εδώ και λίγα χρόνια.
Το 2006, οι γυναίκες «σήκωσαν τα μανίκια» και έπιασαν δουλειά για να μπορέσουν να ξαναφέρουν στο ελληνικό τραπέζι αυτό το προϊόν. Ωστόσο, ο σπόρος που είχαν στη διάθεσή τους δεν επέτρεψε αρχικά στην προσπάθειά τους να καρποφορήσει και χρειάστηκαν αρκετά χρόνια ακόμη μέχρι να τα καταφέρουν.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου